ในการเสด็จประพาสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ซึ่งเป็นที่ซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณมิรู้ลืม ของประชาชนชาวภูเก็ต คือ นับแต่ย่างพระบาทแรกของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช และสมเด็จพระบรมราชินีนาถ บนเกาะภูเก็ต ทั้งสองพระองค์ทรงมีพระพักต์ที่ยิ้มแย้ม มีดวงพระเนตรที่ห่วงใย และทรงรักในประชาชน ของพระองค์ ที่รอรับเสด็จ ทรงโบกพระหัตถ์ต่อประชาชนตลอดรายทาง จะเห็นได้ว่า เมื่อพระองค์เสด็จไปเยี่ยมเยียน ราษฎร ในที่ต่างๆ ราษฎรที่เข้าเฝ้า ก็มีทั้งที่เป็นชาวบ้านธรรมดา หรือข้าราชการที่มีตำแหน่งใหญ่โต แต่พระองค์ก็ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เข้าเฝ้าอย่างเสมอภาคกัน ทรงมีพระราชปฏิสันถารกับราษฎรทุกหมู่เหล่า ทุกเชื้อชาติศาสนา อย่างไม่ทรงถือพระองค์ ทรงร่วมวงดนตรี กับวงดนตรีของประชาชนชาวภูเก็ต ทรงทอดพระเนตร การแสดงของการละเล่นรองเง็ง ที่เป็นวัฒนธรรมของชาวเล เป็นที่ปลาบปลื้มใจ ของราษฎรยิ่งนัก บ่อยครั้งที่ทั้งสองพระองค์ ทรงย่อเข่า และโน้มพระองค์ลง เพื่อมีพระราชดำรัส ถามทุกข์สุขของประชาชน พระองค์ทรงเป็นพระบิดาผู้มัทวะ หรือมีความอ่อนโยนของประชาชนชาวภูเก็ต พระมหากรุณาธิคุณนี้ ก่อให้เกิดความสามัคคี ความรัก ในท้องถิ่นของประชาชนในจังหวัดภูเก็ต เพราะต่างมีในหลวงของทุกคน เป็นองค์เดียวกัน